Pytanie, które podczas pracy nad korektą zadaję sobie zdecydowanie najczęściej. Interpunkcja bywa naprawdę zwodnicza! Przecinki stawiane „na czuja” nie zawsze są najlepszym rozwiązaniem, z czego pewnie większość z Was doskonale zdaje sobie sprawę. Przecinkowe dylematy to korektorska codzienność, a dziś przedstawię Wam kilka moich sposobów na ich rozwiązywanie.
Słownik interpunkcyjny
Tak, takie cudo istnieje. I nie mówię tu o wstawce we wstępie do któregoś ze słowników ortograficznych (chociaż informacje stamtąd też bywają przydatne). Mam na myśli kieszonkowe cudo, które poznałam dzięki zajęciom na studiach – Słownik interpunkcyjny Jerzego Podrackiego. Warto się z nim zaprzyjaźnić, nieważne, czy wiąże się swoją przyszłość z redakcją tekstów.
Na początku znajdziemy ogólne omówienie wszystkich znaków interpunkcyjnych, ich funkcji oraz sposobów użycia. Później z kolei znajdują się hasła w postaci przyimków czy spójników z wyjaśnieniem, kiedy i w jakiej funkcji potraktować je pod względem interpunkcyjnym.
Poradnia Językowa
Cudowna kopalnia wiedzy. Jeśli nie jesteście czegoś pewni, w dużej mierze odpowiedzi znajdziecie właśnie tam, w Poradni Językowej PWN. I to udzielane przez najlepszych polskich językoznawców! Osobiście mimowolnie uśmiecham się szeroko, widząc podpis profesora Bańki.
Mała sonda społeczna
Jeśli wciąż mam wątpliwości – albo jakimś cudem w żadnym z moich ulubionych źródeł nie znajduję odpowiedzi – zwracam się do znajomych i to nie tylko tych, którzy siedzą głębiej w pracy z tekstem. Czasem przydaje się spojrzenie osoby, która nie będzie zanadto dopatrywać się w danym fragmencie potknięć 🙂 W ten sposób zdarza mi się również sprawdzać, na ile tekst jest jasny i zrozumiały dla czytelnika „wziętego z ulicy” (choć tak naprawdę dobór osób wcale nie jest aż przypadkowy).
Jest jeszcze kilka innych źródeł, z jakich zdarza mi się korzystać podczas pracy korektorskiej, ale o nich opowiem może innym razem 🙂
Książkochochliczka 